Telkens wanneer ik een wandeling maak in het nabijgelegen bos flitsen de vrolijke jeugdjaren weer door m'n hoofd.
In eerste instantie beleefden mijn kameraden en ik er spannende Far West avonturen maar naarmate we ouder werden bleek het bos
een ideaal actieterrein te zijn om er heerlijk te crossen. Als gasten van de technische school waren wij al vroeg geďnteresseerd in alles wat
voorzien was met een motor. Na de schooluren werd vaak het huiswerk opzij geschoven om te kunnen sleutelen aan oude brommers en moto's
die dan als crosstuigen werden omgebouwd. Er werd wekelijks gecrosst op enkele vaste parcours maar de uitdaging om 'on the road'
te gaan met een degelijk scheurijzer was de ultieme droom. Meestal werd dan ook de vijftiende zomervakantie opgeofferd aan vakantiewerk
om nadien op je zestiende de gedroomde baanbrommer te kunnen aanschaffen. Dat deze baanbrommer een Suzuki AC50 zou worden stond
buiten kijf want 90% van de bromfietsgebruikers in ons dorp reed ermee rond.
Al gauw werd hij voorzien van een grote carburator en de gasschijf werd onderhanden genomen door de vader van een kameraad,
die als bromfietstechnieker in zijn vrije uren graag werkte aan deze brommers. Nooit zal ik de rilling vergeten die er over mijn rug liep
toen ik de Suzuki na deze behandeling startte. Een kleine polsbeweging aan het gashendel joeg het ééncilendertje jankend in de hoge toeren.
Toen ik ermee wegstoof en de naald van de kilometerteller naar de 90 zag klimmen besefte ik maar al te goed dat dit geen ordinaire brommer
meer was, maar een heuse motorfiets. Met deze "tuf" beleefde ik de mooiste jaren van m'n leven want een Suzuki verschafte je onmetelijke
vrijheid, je was zestien, mocht een café binnen, afstanden speelden geen rol meer en je kon je lief ermee vervoeren naar de meest afgelegen plekjes.Kortom, met de Suzuki werd je een stukje volwassen, je werd meer man en je telde mee in de groep. Maar je was bijlange nog niet
volgroeid en als het jongensachtige gevoel om je uit te leven begon te kriebelen dan werd de Suzuki graag gebruikt om samen met enkele
gabbers nog eens door het bos te scheuren. Nog steeds kan ik moeiteloos de combinatie van dennengeuren, Drumtabak en tweetaktolie
voor de geest toveren. Dit gepaard gaande met een sterke drang om de AC grondig te restaureren en zo het unieke Suzuki AC50 gevoel
nog eens te beleven !
Rudolph Nevi